آموخته های کورش بزرگ (قسمت سوم و پایانی)

« دیگر از چیزهایی که من طبق تجربه در همدان آموختم این بود که دانستم که پادشاه نباید سوداگر باشد و کالا به قصد تحصیل سود خریداری نماید و به فروش برساند زیرا در کشوری که پادشاه سوداگر  باشد و تجارت را به دست بگیرد  هیچ کس در آن کشور نمی تواند سوداگری نماید و در کشور ماد، آستیاژ  سوداگر بود و چون وی تجارت می کرد، مقربان و اطرافیانش هم تجارت می کردند و در آن کشور کسی نمی توانست سوداگری نماید برای اینکه هیچ کس جرات نداشت مبادرت به کاری کند که کار پادشاه ماد بود.

من در آنجا اموختم که پادشاه نباید تجارت کند و نیز نباید در فکر جمع آوری زر باشد چون هر گاه پادشاه، هم خود را صرف جمع آوری زر نماید مردم سال به سال فقیر تر می شوند، برای این که هر چه زر در کشور هست نزد پادشاه جمع می شود و در دست مردم چیزی نمی ماند.

من اگر خزانه ای به وجود آورده ام برای این نبود که در آن به نفع خود زر جمع آوری نمایم، بلکه از این جهت خزانه ای به وجود آوردم تا این که برای هزینه قشون و هزینه حکام و کارهای شهرسازی و جاده سازی و کارهای دیگر، پیوسته زر وجود داشته باشد و هیچ وقت بر اثر فقدان زر کارها به تاخیر نیفتد.

من در ماد دیده بودم که آستیاژ از فرط تنبلی و تن پروری کارها را به تاخیر می انداخت و همواره کارها را موکول به آینده می کرد و من عزم کردم که هرگز کاری را که باید در این موقع به انجام برسد موکول به آینده ننمایم.»

به طوری که می بینیم کوروش با صداقت اعتراف می کند که یک قسمت از کارهای خود را از مادها فرا گرفته یا درس عبرت او را واداشته که مرتکب خطاهای سلاطین ماد نشود.

چه بهتر ما هم از گذشتگان درس عبرتی بگیریم و در کارهای نیک قدم نهیم.

این سخنان کورش بعد از پیروزی بر ماد بود . برای من که خیلی جالب بود شما را نمی دانم .